Margaret Atwood

Het verhaal van de dienstmaagd (The handmaid's tale)

 

“Zulke dingen kunnen hier niet gebeuren” is een gedachte die niet langer opgaat: onder bepaalde omstandigheden kan echt alles gebeuren, overal.
- Margaret Atwood

 

Het is 1985. De Dolle Mina’s hebben hun bh’s weer aangedaan. Ze hebben iets in gang gezet: het op de kaart zetten van de vrouw, haar rechten en haar capaciteiten.

In Afghanistan werken vrouwen nog in hoge posities. Ze dragen een minirok.

Je zou bijna denken dat de nieuwe eeuw ingeluid gaat worden door het matriarchaat.

 

En juist in die tijd wordt het boek "Het verhaal van de dienstmaagd” gepubliceerd.

Een dystopisch verhaal over Amerika in een tijd waarin de wereldbevolking drastisch krimpt door een hoge mate van onvruchtbaarheid bij vrouwen.

Waar vrouwen in zeer korte tijd het recht wordt afgenomen om te zijn wie ze willen zijn. En worden gedwongen om alleen te doen waarvoor ze op deze aarde zijn (kinderen baren). In uniform rood gaan ze door het leven. Met grote kappen zodat ze elkaar niet kunnen zien. Geen band op kunnen bouwen.

 

“Zulke dingen kunnen niet gebeuren”

 

De vrouwen worden ontdaan van hun naam. Ze worden eigendom van een familie. Geen enkele vrouw mag lezen. Vragen stellen. Schrijven. Nadenken. Beslissingen nemen.

Is er kameraadschap tussen de vrouwen? Soms.

Is er verzet bij vrouwen? Ja, maar de angst om verraden te worden is groot.

En dat in de naam van God.

 

Het is 1992. De Taliban komt in Afghanistan aan de macht. Vrouwen worden uit het openbare leven verbannen. Ze mogen niet meer werken, naar school gaan of met mannen praten. Ze worden gedwongen gesluierd over straat te gaan. Elkaar te verraden.

En dat in de naam van God.

 

“Zulke dingen kunnen niet gebeuren”

 

“Het verhaal van de dienstmaagd” is een boek dat je bijblijft. Het laat een gemeenschap zien die we in de westerse wereld niet (meer) kennen. Want ook hier is er een tijd geweest dat vrouwen niet naar de universiteit mochten. Dat ze niet zelf een bankrekening mochten openen. Dat ze niet mochten werken.

Het boek heeft dit uitvergroot. Het is simplistisch neergezet. Met religieuze tinten. Slutshaming. KGB praktijken.

 

Is het boek anti-religieus? Zeker niet. Het laat zien waartoe een geloof kán leiden.

Is het een feministisch boek? Het gaat over vrouwen. Het gaat over machtsongelijkheid tussen mannen en vrouwen. Maar ook over ongelijkheid tussen mannen onderling en vrouwen onderling.

Is het een handleiding voor mannen die het patriarchaat in ere willen herstellen (en erger)? Helaas wordt het daar wel voor gebruikt lijkt het…

 

Is het een waarschuwing voor wat kan gebeuren? Jazeker. Ook al is het fictieve getuigenissen literatuur. 

“Het verhaal van de dienstmaagd” is een van de weinige boeken die continu actueel zijn. Die laten zien dat als we niet oppassen, geen actie ondernemen en lamgeslagen toekijken, onderdrukking werkelijkheid kan worden. En daarmee bedoel ik niet alleen de onderdrukking van vrouwen.

 

“Zulke dingen kunnen niet gebeuren”

Maar ze zijn al gebeurd.

Edith Eva Eger

De Keuze. Leven in Vrijheid

 

Een waargebeurd levensverhaal van een joods meisje dat Auschwitz overleefde en daarna haar trauma's de baas moest worden.

 

Prachtig en origineel verhaal. Geen makkelijk boek, omdat pijn en verdriet schuren onder je huid en in je lichaam onstuimig tekeer gaan. Je merkt dat je hand je hart opzoekt, als om het vast te houden zodat het niet breekt maar heel blijft.

 

Het is bijna niet voor te stellen hoe diep vernederend alle ontberingen moeten zijn geweest voor Edith Eva Eger, ten tijde van de oorlog in 1944. Haar verhaal laat je voelen hoe het geweest is voor velen. Niet alleen voor Eger. Zij koos ervoor om het op te schrijven. Met haar verhaal ervaren we niet de gruwel, maar proeven we hoe bewonderenswaardig zij is. Dat dezelfde vrouw - die door een ware hel ging en voor dood op een stapel andere botten lag - hoe deze vrouw nu velen inspireert met haar boodschap: Je hebt altijd een keuze.

 

Een boeiend boek dat een hoopvol gevoel achterlaat en op mij veel indruk maakte. Edith ontwikkelt zich als psycholoog, nadat ze enkele vreselijke kampen in oorlogstijd overleeft. Al jaren inspireert en motiveert ze velen, waarvan de verhalen zijn opgenomen in het boek. Bijzonder inspirerend. Ze is inmiddels 97 jaar en een levend voorbeeld voor: kiezen voor leven en voor vrijheid is voor iedereen mogelijk. Ik bewonder haar levensinstelling. Je kunt haar volgen op Instagram waar zij nog altijd inspireert. Echt heel gaaf!

 

Elif Shafak

Het eiland van de verdwenen bomen 

 

 

Een verhaal over verboden liefde, die je lichtjes doet denken aan het verhaal van Romeo en Julia.

 

Liefde is soms nou eenmaal niet in staat om zich door regeltjes aan banden te laten leggen. Laat staan door de verdeeldheid van een bevolking die min of meer naast elkaar leeft. Misschien is het juist daarom dat liefde dan juist sterker wordt.

 

Het verhaal vertelt ons over het verdeelde eiland Cyprus, waar Cyprioten leven maar verdeeld zijn in Turks en Grieks. Tijdens het lezen heb ik er werkelijk een heleboel van geleerd.

 

Voor mij is het boek geweldig omdat de vijgenboom een fantastische rol vertegenwoordigt in het boek. Als een ware verteller overlaadt zij je met weetjes en kennis over het eiland, de bevoling en de beide geliefden en hun familie en vrienden.

 

Over hoe de liefde tot stand en tot bloei komt. Maar ook over verwijdering, bemoeienissen, onbegrepen gevoelens, nare gebeurtenissen en misverstanden.

 

Een verhaal om van te smullen en een eerbetoon - wat mij betreft - aan de bomen.

 

De jongen, de mol, de vos en het paard

 

Wat een Sprookje, een Pareltje🤍 

Een aanrader 

Voor iedereen 

die het soms even niet meer weet 

die door een dip heen gaat 

die even was vergeten waar het leven ook alweer om draait

 

De jongen, de mol, de vos en het paard van Charlie Mackesy

 

Het mooie verhaal over een 

• Jongen die vol vragen zit 
• Mol die hunkert naar taart 
• Vos die vooral stil is want het leven heeft hem pijn gedaan 
• Paard dat groot en zachtaardig is

 "Blijf geloven in jezelf, omring je met mensen die jou aanmoedigen en weet dat je niet alles alleen hoeft te doen.

Liefs, Marthe" 

 

 

 

Een reis vol herinneringen

 

in een zoektocht naar de legendes van Wales

 

Wanneer twee vriendinnen een reis naar Wales winnen zijn ze door het dolle heen. Juist nu ze bijna 25 jaar vriendinnen zijn. Tijdens de reis gaan ze terug naar het verleden met ontroerende, grappige en aangrijpende herinneringen. De vriendinnen hangen de toerist uit en bezoeken pittoreske plaatsjes, mooie vergezichten en lokaties waar legendes plaats zouden hebben gevonden. Daarbij ontbreekt het ze niet aan een dosis humor, inventiviteit en de juiste bagage. Maar dan krijgt de reis ineens een andere wending.

 

Dit boek is geschreven door Sylvia van Ostende.